تبادل
لینک هوشمند
ننالم همچون ني، از من چو دوري
كنم همچون قلم ، زين غم صبوري
قلم چون ني ندارد ديده ، كوراست
اگرهمجنس ني ، اما صبور است
اگر بر گوش ني از غم بگويم
گشايد درب رسوائيي به رويم
بنالد تا ابد از سوز آهم
كند با ناله هايش روسياهم
كند فرجام كارم را تباهي
چو مجنونم كند خواهي نخواهي
همان بهتر قلم باشد بدستم
نبيند دل به سوداي كه بستم
همان چيزي كه مي گويم بگويد
كه رسوائي زگفتارم نرويد
نبيند ماه و رنگ آسمان را
نفهمد درد و اين اشك روان را
چو بنويسم از آن موي رهايش
نسازد پر جهان را ناله هايش
اگر هم داغدار سرو نازم
نترسم ديگر از افشاي رازم
به پيري گر كنم چندي جواني
نباشد همچو ني فكر تباني
اگر زشت است رسوايم نسازد
دمي با آرزو هايم بسازد
بگويد از غمم ،اما به يارم
مرا جز دوست ،با عالم چه كارم
خطا كردم اگر، او همچو قاضي
نگيرد آبرويم را به بازي
اسيرم كرده گر برق نگاهي
كند درمان مرا خواهي نخواهي
نظرات شما عزیزان:
